TK812

+48 22 czyli Smutne Życie Słoika Jadąc powoli nad Wisłę Chcąc czy nie chcąc bardzo skisłę Do Warszawy już dotarłem Ślady po sobie zatarłem Słoiki ze sobą wziąłem Z marynowanym wołem Matkę czule pożegnałem I do pracy wtem znów gnałem W pracy jak to zwykle bywa Kasy ciągle mi ubywa W automatach się obżeram I snickersy wciąż wpierdzielam Wtem komputer się zacina A kolega mi docina Siostra do mnie już dzwoniła I się bardzo zasmuciła Jak co roku znowu Święta